به دام انداختن آلفا-1-آنتی تریپسین در نانو یا میکروژل های ساخته شده ازپلیمر کیتوزان با استفاده از کراس لینکر زیست سازگار جنپین

آلفا-آنتی تریپسین (aat)گلیکو پروتئینی 52 کیلو دالتونی در خون انسان است که جز پروتئین های فاز حاد به شمار می آید. آمفیزم مهمترین اختلال ناشی از نقص aat می باشد، که در نتیجه فعالیت غیرطبیعی الاستاز نوتروفیلی و تخریب بافت الاستین ریوی صدمات شدیدی به بافت ریوی وارد می شود. روش های متعددی برای جبران نقص aat پیشنهاد شده است که درمان افزایشی یکی از مهمترین آنها می باشد. استفاده از یک حامل در این روش می تواند غلظت مناسب aat را در خون را کنترل نماید. یکی از مهمترین حامل ها در سیستم های انتقال کنترل شده دارو هیدروژل ها می باشند. در این پژوهش نانو هیدروژل هایی از پلیمرکیتوسان با اتصال دهنده عرضی جنیپین ساخته شد وسپس این نانوژل ها با روش های میکروسکوپی و طیف سنجی مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان بارگذاری aat و کارایی هیدروژل ها برای بارگیری aat نیز به وسیله آزمایش برادفورد تعیین شد. هیدروژل های بارگذاری شده با aat به محیط بافری با ph=7.4 منتقل شدند و میزان رهایش aat از آنها اندازه گیری شد . در نهایت ظرفیت مهاری تریپسین (tic) و فعالیت ویژه برای aat رهایش یافته از هیدروژل ها تعیین گردید.نتیجه آنکه نانو هیدروژل های تهیه شده همگی کروی شکل و یکنواخت و دارای اندازه 100-30 نانو متر بودند. میزان بارگذاری aat و کارایی بارگیری برابر با 76/77% تعیین شد و مقدار رهایش در محیط بافری برابر با 9/0 ± 9/40% بوده است اما میزان رهایش با تغییرات محیطی تغییر کرده است. میزان tic و فعالیت ویژه aat رهایش یافته در ساعت اولیه در مقایسه با aat آزاد با توجه به شرایط آزمایش به ترتیب01/0 ±380/0و03/0±255/1 بوده است اما این میزان با گذشت زمان کاهش یافته است. نتایج اولیه به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که استفاده از هیدروژل ها برای انتقال aat می تواند کاربرد داشته باشد البته برای دستیابی به نتایج قطی تر نیازمند مطالعات و کاربرد های بیشتری در زمینه کاربرد هیدروژل کیتوسان بعنوان حامل aat دارد.